พ่อบอกว่า.. หม าดุแค่ไหนให้ข้าวมันครั้งเดียว มันก็เชื่องไม่เหมือนคน(ข้อคิดดีๆ)
หม าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ซื่อสัตย์และจดจำ ผู้ที่มีพระคุณกับมันได้ทุกคน นี่ขนาดขนมเพียงแค่ชิ้นเดียว มันยังจดจำรถจดจำเราได้แม่นขนาดนี้
ทำไมหนอคนเรา จึงได้ทิ้งหม าที่น่ารักแบบนี้ได้ลงเจ้าบ่อคงเข้ามาทักทายเพื่อเป็นการขอบคุณคนที่เคยมีเมตตากับมันเพียงแค่ขนมชิ้นเดียวแต่มันจะจดจำเราไปตลอดทั้งชีวิต
โดยมีเรื่องเล่าอยู่เรื่องหนึ่งเด็ กชายบ้านอยู่หลังวัดเวลาจะไปโรงเรียน ก็ต้องเดินผ่านวัดซึ่งที่วัดนั้นมีหม าอยู่ตัวหนึ่งมันดุมาก เด็ กชายจะต้องเสียวหลังทุกทีที่เดินผ่าน เวลาเดินผ่านทีไร จะต้องรีบวิ่ง
แต่ก็ไม่พ้นวันหนึ่ง ก็เจอมันอยู่ดี ต้องรีบวิ่งสุดชีวิต เพื่อที่จะหนีมันให้พ้นพอกลับถึงบ้านบอกพ่อ พ่อบอกว่า “หม าดุให้ข้าวมันครั้งเดียว มันก็เชื่องแล้ว” เด็กชายได้ฟังดังนั้นวันต่อมา
ขากลับบ้านที่ต้องเดินผ่านวัดจึงซื้อลูกชิ้นติดมือมาด้วย 2 ไม้กินเองไม้หนึ่งและเอาไว้ให้หม าตัวนั้นไม้นึงขณะที่เดินผ่านวัดเสียงเจ้ามาก็ขู่ขึ้นมา
ทำอย่างกับเด็ กชายไปทำอะไรพ่อแม่มันไว้อย่างใดอย่างนั้นเลย เด็ กชายตกใจมากแทบขาอ่อนนั่งลงกับพื้นลืมตัวยกมือไหว้หม าพอลุกขึ้นได้ก็รีบวิ่งหนี พร้อมกับโยนลูกชิ้นไม้นั้นให้มัน
แล้ววิ่งสดชีวิตขึ้นบ้านไป วันต่อมาเด็ กชายก็ทำแบบเดิมอีก แต่วันนี้หม าตัวนั้นไม่วิ่งไล่เขาแล้ว มันกลับเดินมาหาเขาและไม่ขู่อีกต่อไปเพียงแต่ทำหน้าตาดูน่าสงสัย
เด็ กชายก็เอาลูกชิ้นให้มันแล้วเดินหนี้ไป วันที่สามเป็นอย่างที่พ่อบอกจริงๆ ด้วยคราวนี้หม าที่ดุที่สุดในชีวิตเขาที่เคยเจอมากลับกระดิกหางใส่เขา เพื่อจะขอลูกชิ้น
“ให้อาหารหม าแค่ครั้งเดียว มันจำไปตลอดชีวิต ต่างกับคนบางคน ช่วยเขาสิบครั้ง เขาจำได้เพียงครั้งเดียวที่เราไม่ช่วย ให้ไปเท่าไหร่ก็ไม่เคยจำ”
การรู้จักตอบแทนบุญคุณถือว่าเป็นคุณธรรมที่มีความสำคัญ ที่มีอยู่ประจำโลกคนดีทั้งหลายได้พากันประพฤติปฏิบัติเป็นแบบอย่างมาโดยตลอด จึงทำให้คนในสังคมอยู่กัน ด้วยความสงบสุขร่มเย็น มีความรักความสามัคคี ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน ถือว่าเป็นคุณธรรมที่เป็นเครื่องประสานจิต
คล้องใจของคนในสังคม ให้มีสายใยสายสัมพันธ์ ในระหว่างกันและกัน และที่สำคัญการรู้จักตอบแทนบุญคุณนั้นเป็นการประกาศศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์
บุคคลผู้รู้จักตอบแทนคุณนั้นถือว่าเป็นคนดี เป็นคนมีศักดิ์ศรี เป็นที่น่ายกย่อง สรรเสริญในสังคมทั่วไป
ที่มาparinyacheewit
