พอเขาโต ก็จะออกห่างเราไปเรื่อยๆ จึงได้สัมผัสแค่ 10 ปีจริงๆ
ลูกนั้นเรา จะมีเวลากับเขามากที่สุ ด ก็เพียงระยะ 10 ปีแรกเท่านั้นเอง พอหลังจากนั้นเวลาที่จะได้อยู่ด้วยกัน
จะเริ่มลดลง ซึ่งในปีแรกนั้น เราจะได้อุ้ ม ลู กนอน 6 เดือนแรกแล้วพอจากนั้น “ลูกจะนอนได้เอง” เวลาในการอุ้ ม ลู ก
ก็มีแค่ 1 ปีเท่านั้นเพราะว่า…. หลังจากนั้น “เขาก็เดินได้เอง” เราก็มีเวลาในกอด เล่นกับลูกได้เพียง 2 ปีเท่านั้น
พอหลังจากนั้น “เขาก็ไม่ยอมให้กอดนานๆ” แล้วเราก็จะมีเวลาพูดให้ลูกฟังเพียงแค่ 3 ปีแรกเท่านั้นเพราะ….
หลังจากนั้น “เขาจะเริ่มไม่ฟังเราแล้ว” เรามีเวลาอยู่กับลูกตลอดเพียง 10 ปีเท่านั้นเอง เพราะ…หลังจากนั้น
“เขาจะไม่ยอมอยู่บ้านกับเราแล้ว” และอย ากจะอยู่กับเพื่อนมากกว่า เราก็จะดูแลลูกได้อ ย่ า งดีที่สุ ด
ก็เพียง 15 ปีแรกเท่านั้นเองเพราะ…หลังจากนั้น “เขาก็ไม่อย ากให้เราดูแล เขาเองก็มีชีวิตของเขา”และบางคนก็สามารถดูแลตัวเองได้แล้ว
ไม่อ ย า กจะเป็นภาระของใคร ลูกเองเขาก็ต้องการจะมีใช้ชีวิตของเขา มีแบบแผนชีวิตของตัวเอง
หลังจากนั้น “เราอาจจะไม่ได้เจอลูกเลย” เวลาอาจจะไม่ตรงกันแล้ว เวลาของใครสักคนก็หมดลงเหมือนกันในวันที่ลูกยังอยู่กับเรา
ก็ควรจะใช้เวลาอยู่กับลูกค้าให้คุ้มพอเขาโตแล้ว เขามีครอบครัว มีภาระหน้าที่ มีเป้าหมาย
มีความฝันเป็นของตัวเอง เขาเริ่มทำงานและเริ่มมีเวลาน้อยลงแล้ว วันนั้นมันมาถึงแน่นอนก็อ ย่ าได้ยึดติดอะไร เพราะ… นั่น
“มันชีวิตเขา” คุณเองก็มีชีวิตของคุณไม่ควรจะวางความคาดหวังอะไรไว้กับลูก
เพราะ… ถ้าคุณรักลูก “คุณจะไม่เอาภาระเอาความคาดหวังอะไรของตัวเองไปให้เขาแบก” ในช่วงเวลาที่ตั้งแต่แรกเกิด
ไปจนถึง 15 ปี เรายังอยู่กับเขาได้เต็มที่ก็จงกอบโกย ช่วงเวลานั้นไว้ให้ดี
ที่มาchayend
