ที่นี่เราเตรียมเรื่องน่าสนใจไม่ว่า จะเป็นข่าวที่เป็นกระแสที่คนในสังคมให้ความสนใจ ในเวลานี้หรือจะเป็นบทความที่น่าอ่าน
ข่าวและสาระความรู้ให้แก่ท่านทุกวัน โดยวันนี้เป็นเรื่องราวดีๆดังต่อไปนี้
(บทความดีๆอ่ านจบได้กำไร) เมื่อเราโตขึ้นเราจะเหลือ คนที่รักเราจริงๆ
แม่จ๋า.…ทำไม? แม่ไม่ค่อยมีเพื่อนเลย พอเราโตขึ้นคนที่รักเรา จะน้อยลงเหรอ…?
ลูกหมาถามแม่ว่า….
“พอเราโตขึ้น คนที่รักเราจะน้อยลงเหรอ..”
แม่หมาเลยตอบว่า…
“ไม่หรอกจ๊ะลูก!”
เมื่อเราโตขึ้นเราจะเหลือ คนที่รักเราจริงๆ ต่างหาก
เราจะมากที่คุณภาพ ไม่ได้มากที่จำนวu เวลาจะคัดสรร คนที่เหมาะสม ไว้กับเรา
ถ้าเป็นมิตร ก็จะเป็นมิตรที่มีคุณภาพและรักเรา ถ้าเป็นศั ต รูที่เหลือ ก็จะเป็นศั ต รู
ที่จะเป็นแรงผลักดันให้เราต่อสู้เพื่อที่จะก้าวหน้าต่อไป
ลูกหม าถามแม่ต่อว่า….
“แล้วถ้าวันหนึ่งหนูโตพอที่จะเลือกทางเดินเองได้ แม่จะไม่ทิ้งหนูไปไหนใช่ไหม”
แม่หม า ตอบว่า….
เมื่อวันหนึ่งหนูเลือกทางเดินได้เอง แม่ก็ยังจะคอยอยู่ข้างๆ หนูเหมือนเดิม
แต่เมื่อหนูโตขึ้น หนูก็ต้องหาใครสักคน มาเดินข้างกายแม่ก็จะถอยมาวิ่งข้างหลัง
แต่ยังคงเฝ้ามองหนู จ นวันหนึ่งที่แม่วิ่งไม่ไหว แม่ก็จะหยุด
แล้วมองดูเดินหนูต่อไป หรือจนวันหนึ่งที่แม่ต้องจากไป
แม่ก็ยังจะวิ่งอยู่ในใจ ของหนูตลอดกาล
ชีวิตคือการก้าวเดินไปข้างหน้า
แต่หนูจงจำไว้ว่า…
การก้าวไปจะมีคุณค่าเรา จะต้องไม่ลืมคนข้างหน้า ข้างๆหรือแม้แต่ข้างหลัง
เพราะนั่นคือ พลังทั้งหมด ที่คอยผลักดันหนู ให้ก้าวไปพร้อมกับพลังของตัวหนูเอง
ยิ่งโต ยิ่งเดิน ลำพังมากขึ้น ยิ่งสูงขึ้น ยิ่งรู้ว่าคนที่เดินร่วมทางมากับเราค่อยๆ หายไปทีละคนๆ
ท้ายที่สุดเราจึงพบว่า….
เพื่อนที่ดีที่สุดในชีวิตเราก็คือ ตัวเราเอง
จงแยกให้ออก ระหว่างมิตรภาพกับผลประโยชน์ ต่อให้เป็นคนโปรด หมดผลประโยชน์ เขาก็ไม่เอา
สื่งที่หาย ากที่สุด ก็คือความจริงใจนี่แหละ
น้ำทะเล อาจทำให้รอยเท้าของเราจางหายไป แต่น้ำทะเลไม่อาจทำให้เราลืมว่า เรามาจากไหนและมากับใครหรอกนะ
แม่หม าตอบและยิ้มให้ลูกหม า ด้วยความรักที่เต็มเปี่ยมล้น ลูกหม าไม่ตอบอะไร ได้แต่เดินช้าลง?
แม่หม าสงสัยจึงถามว่า….
ทำไมเดินช้าจัง ลูกหม า ส่งยิ้มหวานไป ก่อนตอบไปว่า ก็หนูอยากมีเวลา เดินกับแม่นานๆ ไง
ที่มาคิดกลับด้าน , B i t c o re t e ch
